We zijn Ontzet!

We zijn Ontzet!

Het is al weer een tijd geleden dat de Spanjaarden ons hebben geprobeerd uit te hongeren, en dat er een klein kereltje over de muur keek en ontdekte dat al die Spanjaarden weg waren, en een pan hutspot hadden achter gelaten…en de Geuzen via het water de stad in kwamen met haring en witte brood om de op sterven na dood zijnde Leidsche bevolking te redden.

Dit gedenken wij groots op 3 Oktober. Zelfs zó groots, dat we daar de avond van te voren al mee beginnen met lekkere muziek en 1000 liter bier…we nemen het zeker niet te licht op!

Om dat feestje een beetje in goede banen te leiden, beginnen we lekker vroeg met de voorbereidingen, want het zal druk worden. De weergoden waren ons goed gezind, dus we hoopten op een blije, dorstige menigte. Barretjes bouwen, lichtje ophangen, wijntjes koelen, muntjes halen bij de bank…dat soort zaken. Een rare bijkomstigheid is, dat alles wat we in ons handen hebben op zo’n dag, zwaar is. Maar goed, we zijn allemaal jonge goden (althans…dat denken we nu nog) dus niet zeuren en gaan!

En jullie lieten ons niet teleur, en kwamen in grote aantallen. We kregen nog een enorm compliment van een Vriend, die jullie uitnodigden eerst naar zijn feestje te komen ipv naar ons…zó leuk is ons publiek! En van Paul van de Re Spons, die hetzelfde compliment ten deel viel. We zijn trotse ondernemers en hopen dat onze Vriend genoten heeft, net als wij!

Het was druk, het was gezellig. De sfeer was top, het bier was koud. Onze collega’s hadden er zin in, wat wil je nog meer? Ik had het geluk dat ik jullie de hele avond van dichtbij mocht meemaken…van Heel dichtbij mocht meemaken, want ik moest de hele avond door de stomende massa heen. Ik ben boos geworden op 1 meisje…want ze liep me volledig uit mijn voegen! Toen ik vroeg of het wat minder kon, vroeg ze vriendelijk of ik normaal wilde doen en wie ik wel niet dacht dat ik was. Wat doe je in zo’n situatie? Sorry. Sorry dat ik precies daar stond waar jij net langs wilde met je vriendin, want natuurlijk was je bang om haat kwijt te raken, dat begrijp ik volkomen. Ik hoop toch dat je nog een leuke avond hebt gehad, en dat je die chagrijnige kop van mij snel vergeten bent…anders heb ik (niet met opzet) mooi jouw avond verziekt! Dus…

Ik heb met jullie (en ook zeker óm jullie) gelachen. Ouderwets ongegeneerde vrijages aan de bar waren niet van de lucht…dat jullie ons daar bij willen hebben is mij een raadsel, maar jullie hadden gelukkig geen last van ons, en wij hadden het te druk om er echt onrustig van te worden. Toen de deur volgens de vergunning dicht moest, heb ik wat gasten/vrienden teleur moeten stellen…echt één van de vervelendste dingen van mijn werk…uitleggen dat het echt niet kan. Ik moet consequent zijn. Met de regels, en met de heren die er voor mij zijn geweest de hele avond. Zij zorgen dat ik me veilig voel, en me gerust door een menigte van zo’n 700 man kan begeven. Zij zijn er voor mij, ik ben er voor hen, zo zit ik nou eenmaal in elkaar, jammer als dat dan anders wordt geïnterpreteerd, ik hoop no hard feelings.

Maar toen we om 05:30 uur eindelijk klaar waren met schoonmaken, en met elkaar aan een broodje knakworst en een bacootje zaten, was onze mening gelijk…het was weer een topper! Dus vanaf mijn laptop wil ik niet alleen Ray, Danny, Derrek, Jona, Martine, Inge, Pieter, Rick, Tim, Rob, Boris en Ruben bedanken, maar ook jullie!!! Zonder jullie was het natuurlijk noooooit zo gaaf geweest!!!

Toedels